روانشناسی شخصیت | عادت‌های زشت استرسی تومخی‌ها !

خبرنگار اصغر اصغری: بسیاری از ما خود را در این موقعیت می یابیم، بی سر و صدا در حال مبارزه با احساسات خود هستیم، نمی توانیم آنها را رها کنیم، چه به دلیل ترس از قضاوت، اجتناب از درگیری، یا فقط به این دلیل که معتقدیم بهتر است چیزها را برای خود نگه داریم.

پاسخ کوتاه و ساده این است که خیر. در اینجا دلیل آن است.

سرکوب مداوم آنچه احساس می کنید می تواند منجر به انبوهی از مشکلات سلامت جسمی و روانی شود.

از بی خوابی و افزایش اضطراب گرفته تا افسردگی، تأثیرات بطری های بیش از حد در داخل می تواند جدی و گسترده باشد.

بنابراین، چگونه می‌توانیم مطمئن باشیم که اجازه نمی‌دهیم همه چیز بی‌خبر انباشته شود؟

در اینجا پنج علامت هشدار وجود دارد که ممکن است بیش از حد در داخل بطری ها ریخته شود.

این به این منظور نیست که به عنوان یک تشخیص عمل کند، بلکه دعوتی است برای شروع گفتگو با خودتان در مورد احساسات و رفاه عاطفی خود.

1. شب های بی خوابی

بی خوابی اغلب نشانه ای از احساسات مختلط است. ذهن ما می تواند ما را در شب بیدار نگه دارد و تمام افکار و احساسات ناگفته روز را پردازش کند. این مانند روشی است که مغز شما به شما می گوید کار ناتمامی وجود دارد.

2. نوسانات خلقی مکرر

این می تواند سیگنالی باشد که احساسات شما خروجی مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند و باعث هرج و مرج درونی می شوند. وقتی احساسات خود را بیان نمی کنیم، آنها راهی برای بیرون آمدن از راه های غیرمنتظره دارند، مانند نوسانات خلقی غیرقابل توضیح.

3. احساس خستگی مداوم

خستگی فقط جسمی نیست. از بین بردن احساسات می تواند از نظر احساسی تخلیه شود و منجر به احساس خستگی مداوم شود.

4. مشکل در تمرکز بر روی وظایف

مشکلات تمرکز می تواند با فشار ذهنی نگه داشتن احساسات مرتبط باشد. ممکن است ذهن شما آنقدر درگیر ناگفته ها باشد که نتواند به طور کامل خود را وقف کار مورد نظر کند.

5. احساس دوری از عزیزان

زمانی که بار احساسی سنگینی را به دوش می کشیم، این می تواند یک مکانیسم دفاع شخصی ناخودآگاه باشد. ممکن است خودمان را منزوی کنیم تا از نمایش بیرونی آشفتگی درونی خود جلوگیری کنیم.

به یاد داشته باشید، خوب نبودن اشکالی ندارد.

به اشتراک گذاشتن احساسات شما را ضعیف نمی کند. از تو انسان می سازد و همه ما به خروجی هایی برای احساسات خود نیاز داریم.

هدف این مقاله افزایش آگاهی در مورد پیامدهای بالقوه سرکوب احساسات و تشویق گفتگوی بازتر در مورد رفاه عاطفی است. با این حال، آن را نباید توصیه متخصص در نظر گرفت. اگر ناراحتی یا ناراحتی را تجربه می کنید، باید به دنبال کمک حرفه ای باشید.

منبع: مکتوب نامه